Εδω και πολλους μηνες του εχει κολλησει ενα συγκεκριμενο τραγουδι στο μυαλο. Ενα τραγουδι παλιο, αμερικανικο, με αγγλικο στιχο. Λεγεται "River of no Return" (ποταμι χωρις επιστροφη), οπως και η ομωνυμη ταινια του Οττο Πρεμινγκερ με τους Ρομπερτ Μιτσαμ και Μαιριλιν Μονροε. Προκειται για ενα ασυνηθιστο γουεστερν του '50, η δραση του οποιου εκτιλυσσεται πανω σε μια σχεδια που καταβαινει ενα ορμητικο ποταμι.
Ανεκαθεν τον συγκινουσαν καποια ασυνηθιστα, αντισυμβατικα εργα. Πριν λιγα χρονια ειχε βγει η ταινια "Χινταλγκο" στους κιν/φους. Οπου ενας καουμποι ταξιδευει στην Μεση Ανατολη. Ακου τωρα τι φτιαξανε, πως τους ηρθε να βαλουνε καουμποιδες στην Αραβια! Η' εκεινη η αλλη, "ο 13ος πολεμιστης", με τον Αντονιο Μπαντειρας να υποδυεται τον Αραβα που καταφευγει σε ενα χωριο των Βικινγκς...
Παμε ομως πισω στο τραγουδι. Ο τιτλος σαφως τον επηρρεασε. Ηταν η εμπειρια της Αιγυπτου τον Ιουνιο και Ιουλιο του 2011 (βλ. σχετικα κειμενα εντ.) που τον εκανε να θυμηθει την ταινια που την ειχε ως DVD σε καποιο ραφι και να ξανακουσει το τραγουδι:
"there is a river
called
the river of no return
sometimes is peacefull
and sometimes wild and free
love is a traveller
on the river of no return
swept on forever
to be lost in the stormy sea
wailaree!
I can hear the river call
("no return, no return")
wailaree!
I can hear my lover call
"come to me"
I lost my love on the river
and forever my heart
will yearn
gone,
gone for ever
down the river of no return
wailaree,
wailaree!
she´ll never return
to me
("no return, no return")"
Ενα γλυκοπικρο, μελαγχολικο τραγουδι, που απο τοτε που το ξανακουσε, αφοτου επεστρεψε απο την Αιγυπτο, το σιγοτραγουδουσε. Ισως εμελλε το τραγουδι αυτο να αποδειχτει προφητικο. Ισως οντως ο Νειλος να ειναι ενα ποταμι χωρις επιστροφη. Αυτο, διοτι μολονοτι ο ιδιος επιθυμει, δεν ειναι βεβαιο οτι θα γινει και παλι δεκτος στο ερευνητικο προγραμμα οπως και την προηγουμενη φορα. Τον ενημερωσαν οτι υπαρχουν λογοι, οικονομικης κυριως φυσεως. Η τελικη λιστα των συμμετεχοντων δεν εχει γινει ακομα ευρως γνωστη. Για το 2011 τα πραγματα ηταν πιο οργανωμενα, γνωριζαν ηδη πριν το τελος του 2010 ποιοι θα ειναι παροντες.
Βεβαια θα πουν καποιοι, οτι αυτο δεν σημαινει και πολλα. Δεν χρειαζεται να ανησυχει, ο Νειλος και η Αιγυπτος παντα εκει θα ειναι. Το πολυ πολυ να βρει χρονο και να παει ως τουριστας εκει που θελει. Αλλωστε εχει περασει πολλες νυχτες ονειρευομενος μερη που θελει να δει απο κοντα, οπως το Ντειρ ελ Μπαχρι, το Κομ ελ Εταν, το Μεντινετ Χαμπου, το Λουξορ, το Ασσουαν... Απλα θα ηταν προτιμοτερο να γινει αυτο στα πλαισια του προγραμματος αυτου. Και περισσοτερα θα μαθαινε, και νεες γνωριμιες θα εκανε. Θα εβλεπε και τους παλιους συναδελφους. Και ειδικα εκεινη. Αν και εχει σκληρυνει, απογοητευμενος απο την συμπεριφορα της. Αλλη μια αχαριστη. Την καταλαβε την τελευταια στιγμη... Κιρμα, θα μπορουσε να εξελιχθει κατι. Δυστυχως...
Παρα την περιεργη μεχρι στιγμης κοινωνικη και πολιτικη κατασταση στη χωρα, η Αιγυπτος παραμενει προσιτη στους ξενους. Γιατι λοιπον οχι ως τουριστας; Μπορει οντως οσον αφορα το επιστημονικο προγραμμα να αποτελει ποταμι χωρις επιστροφη. Αυτο ομως δεν σημαινει οτι ολα εληξαν, επειδη οι περσινοι συναδελφοι δεν απαντουν στα μειλς του...
