Το παρων κειμενο μπορει να λογιστει και ως μια ατυπη συνεχεια του προηγουμενου της 27.05.2014: Στην ακαδημαικη - και οχι μονο - κοινοτητα του εξωτερικου, παρατηρειται το φαινομενο της αρμονικης φιλιας και συνεργασιας μεταξυ ατομων διαφορετικων εθνοτητων. Στη Γερμανια π.χ., οι Ελληνες τα πανε καλυτερα με τους Γερμανους, τους Τουρκους, σχεδον με οποιονδηποτε πλην των συμπατριωτων τους. Αναλογες εμπειριες υπαρχουν μεταξυ Αγγλων, Γαλλων, Ιταλων, Αμερικανων κ.α. Ο γραφων θυμαται μαλιστα την χαρακτηριστικη φραση ενος Γερμανου φιλου του, οτι οταν βρισκεται εκτος της χωρας του, ειτε για διακοπες, ειτε για σπουδες, ειτε για αλλους επαγγελματικους λογους, προσπαθει να αποφευγει τους συμπατριωτες του, σε περιπτωση που τους αντιληφθει. Στην περιπτωση των Ελλήνων του εξωτερικού βεβαια ισχυει και αυτο, με εξαιρεσεις, οταν π.χ. ο Χ χρειαζεται την βοηθεια του Υ, ή οταν προκειται για δυο ατομα του αντιθετου φυλου. Ειναι δυσκολο για τον Ελληνα εκτος Ελλαδος να πιασει φιλιες με συμπατριωτη του του ιδιου φυλου οταν λειπει ο αλτρουισμος. Σε τετοιες περιπτωσεις, ενας εκ των δυο θα εχει το πανω χερι. Φυσικα και υπαρχει ως επι το πλειστον συμφερον, οταν π.χ. ο Χ ειναι αγορι και ο Υ κοπελα. Συνηθες φαινομαι τα τελευταια χρονια να υπαρχουν ζευγαρακια Ελληνων στο εξωτερικο. Εδω ομως - οπως και σε αλλες περιπτωσεις - φαινεται η ασυμβατοτητα. ο διπολισμος του Ελληνα: Απο την μια σνομπαρει τους ανθρωπους της χωρας που τον φιλοξενει για σπουδες ή εργασια, απο την αλλη θαυμαζει τα θετικα τους.
Εκτος της ακαδημαικης κοινοτητας και στις δημοσιες υπηρεσιες αποκαλυπτονται τετοιου ειδους φαινομενα: Ειτε λογω ξενομανιας, ειτε λογω κομπλεξ που θελουν να τους κανουν να φανουν οτι ειναι τουλαχιστον καλυτεροι, πολλοι Ελληνες στους τομεις αυτους φερονται ιδιαιτερως ευγενικα στους ξενους. Τους συμπατριωτες τους αντιστοιχα τους αντιμετωπιζουν τυπικα και ψυχρα - ορισμενοι δε, δεν θα διστασουν να εφραμοσουν καψωνια, ειδικα εις τους αιτουντες νεαρης ηλικιας. Προσωπο του στενου φιλικου μας περιβαλλοντος μας αποκαλυψε προσφατα πως κοντευει να αλλαξει συκωτι εξαιτιας της συμπεριφορας υπαλληλων σε μεγαλο δημοσιο φορεα του ΥΠ.ΠΟ.: Για μια αιτηση του που ειχε καταθεσει την ανοιξη του 2013, επρεπε να γραψει αλλη μια ακομα το φθινοπωρο του ιδιου ετους για να του απαντησουν λιγες μερες μετα οτι παραδοθηκε σε αλλη υπηρεσια του ΥΠ.ΠΟ. για γνωμοδοτηση. Αντι να τον ενημερωσουν γραπτως για την μοιρα της αιτησης του, τον αναγκασαν να χασει χρονο και χρημα με το να κανει τηλεφωνηματα σε διαφορες υπηρεσιες του ιδιου υπουργειου, μεχρι να μαθει οτι η αιτηση του ειχε αποσταλει στην αρχικη υπηρεσια. Αυτο το εμαθε πριν απο λιγες εβδομαδες και ενω η αιτηση του ειχε παρει θετικη εισηγηση απο τον Απριλιο του 2014! Προσφατα εκανε αλλη μια αιτηση γραπτη, για να ενημερωσει οτι θα ειναι στα πατρια εδαφη σε συγκεκριμενες ημερομηνιες και ευελπιστει να λαβει θετικη γραπτη απαντηση, διοτι προκειται για λεπτο ζητημα. Ειδαλως πως θα ξερει ποτε και που θα προσελθει;
Αντιστοιχες εμπειριες ομως εχουν και καποιοι Γερμανοι, Γαλλοι, Αγγλοι κ.α. με δημοσιες υπηρεσιες στις χωρες τους. Εκει οχι μονο οι νοοτροπιες, αλλα και οι καιρικες συνθηκες τους γεμιζουν με "Fernweh", νοσταλγια για μερη εξωτικα (εν αντιθεσει με το "Heimweh", την νοσταλγια για τα πατρια εδαφη που αισθανονται καποιοι Ελληνες). Και πραγματικα δεν ειναι λιγοι εκεινοι που εχουν να πουν τα καλυτερα για την ελληνικη φιλοξενια και την καλωσυνη των απλων ανθρωπων. Εδω υπεισερχεται ενα αλλο παραδειγμα, απο το μετεφρασμενο στα ελληνικα βιβλιο του καθηγητη Γιαννη Χαμηλακη, "Το εθνος και τα ερειπια του" (εκδ. 21ου). Γραφει ο Χαμηλακης σε καποιο σημειο του βιβλιου του, οτι οι ντοπιοι - π.χ. σε χωρια της Κρητης - δεν εμπιστευονται τις ελληνικες υπηρεσιες, οπως ειναι οι ΕΠΚΑ. Αντιθετως ειναι φιλικοι εναντι στις ξενες αποστολες των εν Ελλαδι Αρχαιολογικων Σχολων και πανεπιστημιων του εξωτερικου.Τους πρωτους τους βλεπουν ως αρπαγες των οικοπεδων τους, που χρονοτριβουν ασκοπα πανω απο τα σκαμματα, τους δευτερους ως ευγενικους ξενους που κανουν μια επενδυση, η οποια στο μελλον θα αποδειχτει κερδοφορα. Για αυτο και πολλοι ξενοι αρχαιολογοι εχουν να διηγηθουν φανταστικες ιστοριες απο την διαμονη τους στην Ελλαδα.
Ειναι φανερο πως ολα τα προαναφερομενα περιπλεκονται μεταξυ τους σχηματιζοντας εναν Γορδιο Δεσμο χωρις ακρα, χωρις να ξερει κανεις απο που αρχιζει και που τελειωνει. Μονο την μεση κατασταση ξερει, οτι οι συμπατριωτες - μεθ΄εξαιρεσεων - μαζι δεν κανουν και χωρια δεν μπορουν. Γνωστα παραδειγματα οι περιπτωσεις των Αγγλων Speke και Burton που περασαν χρονια παρεα εξερευνωντας την Αφρικη για να καταληξουν εχθροι, διεκδικωνταςο καθενας για τον εαυτο του την πρωτοκαθεδρια της ανακαλυψης των πηγων του Νειλου. Οπως επιση οι Αμερικανοι Cope και Marsh που ξεκινησαν μαζι για να καταληξουν χωρια, πυροδοτοντας τους πολεμους των κυνηγων δεινοσαυρων στις ΗΠΑ του 19ου αι. Αλλες περιπτωσεις εδώ κι εδώ - οσον αφορα τον ακαδημαικο τομεα, στον οποιον οι μεν σνομπαρουν τους δε, πεφτει mobbing, πισωπλατα μαχαιρωματα και καψωνια στους "μη εκλεκτους" (: Διοτι οπως αναφερθηκε, σε καποιες γραμματειες προωθουνται οι "συστημενοι" - γονοι καθηγητων και διευθυντων, και φυσικα γνωστοι και ανεγνωρισμενοι μη συμπατριωτες). Τα κομπλεξ στην εληνικη και οχι μονο ακαδημαικη κοινοτητα αποτελουν εναν φαυλο κυκλο που συνεχως διαιωνιζεται, καθως περνουν απο την μια γενια στην αλλη. Δεν ειναι και λιγες οι περιπτωσεις οπου ενας καθηγητης πασχων εκ του σνυδρομου της αυθεντιας θα προσβαλλει φοιτητη δημοσιως. Και αυτος με την σειρα του, ιθισται να συμπεριφερθει ομοιως στο μελλον, υπο το βαρος καψωνιων και κομπλεξ που υπεστει νεοτερος.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen