Σχετικά νέο, αλλά ενδιαφέρον και προσοδοφόρο είναι το πεδίο των αυτοβιογραφιών ή βιογραφιών αρχαιολόγων. Δεν συμβαίνει συχνά, αλλά όταν συμβαίνει προσελκύει έντονα την προσοχή των νεωτέρων γενεών.
Πριν λίγα χρόνια είχε γίνει λόγος για την βιογραφία του Ekrem Akurgal, του αδιαφιλονίκητου και αδιαμφισβήτητου "spoke person" της αρχαιολογίας στην γειτονική Τουρκία. Λίγο καιρό αργότερα δημοσιευτήκαν τα πρακτικά ενός συνεδρίου αναφορικά με με την ζωή και το έργο του Σπυρίδωνα Μαρινάτου, ο οποίος υπήρξε ο αντίστοιχος του Akurgal "πότνιος ανήρ" της ελληνικής αρχαιολογίας :
Παρόμοια έργα έχουν κυκλοφορήσει και για άλλους, όπως τον Fritz Schachermeyr και τον Carl Blegen. Πρόσφατα επίσης είναι και τα βιογραφικά έργα για Βρετανούς αρχαιολόγους με έντονη ζωή και εργογραφία, οι οποίοι συμμετείχαν και στον Β΄ ΠΠ υπέρ της Ελλάδος. Δυο εξ αυτών είναι οι John Pendlebury και Thomas J. Dunbabin, οι βιογραφίες των οποίων (στις οποίες η δράση τους κατά των Ναζί παίζει σημαντικό ρόλο) παρουσιάζονται ακολούθως:
O απόφοιτος της Οξφόρδης Humfry Payne δεν συμμετείχε στον Β' ΠΠ. Πέθανε στα 1936 στον Ευαγγελισμό και σε ηλικία 34 ετών. Είχε προσβληθεί από σταφυλόκοκκο. Από τα 1929 και μέχρι τον θάνατό του, ο νεαρός επιστήμονας υπήρξε διευθυντής της Αγγλικής Αρχαιολογικής Σχολής Αθηνών. Προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση στον επιστημονικό κόσμο με την μελέτη του πάνω στην κορινθιακή κεραμική της αρχαικής εποχής που δημοσιεύτηκε υπό τον τίτλο "Necrocorinthia". Πρόλαβε να δημοσιεύσει υλικό από την Περαχώρα, την οποία ανέσκαψε μεταξύ 1930 και 1933. Ο ειδήμων επί των μνημείων της αθηναικής Ακροπόλεως Αλέξανδρος Μάντης του αφιέρωσε μια εξαιρετική βιογραφία ως ελάχιστο φόρο τιμής σε εναν νέο, ιδιοφυή, πολλά υποσχόμενο επιστήμονα (ακριβώς όπως και οι προαναφερομενοι Pendlebury και Dunbabin), η ζωή και η καριέρα του οποίου δυστυχώς έληξαν άδοξα εξαιτίας μιας μόλυνσης:
Φανταζόμαστε και ελπίζουμε να ακολουθήσουν και άλλες παρόμοιες δημοσιεύσεις...
