Freitag, 3. Juli 2009

ΤΟ ΠΕΤΡΑΔΙ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ.

Τελη Αυγουστου 2006. Ο Τ. βρισκοταν στο Ηρακλειο. Βασικα ειχε ερθει για επαγγελματικους λογους. Ατυχως, αυτος ο οποιος του ειχε ζητησει να ερθει αρχικα, και τον οποιο ο Τ. μεχρι τοτε εμπιστευοταν, αθετησε την τελευταια στιγμη την υποσχεση του και αλλαξε γνωμη, προβαλλοντας ανοητες δικαιολογιες. Το κακο ομως ειχε γινει: Ο Τ. ειχε πληρωσει ενα καρο χρηματα για να πεταξει απο την Φρανκφουρτη στην Αθηνα και απο εκει στο Ηρακλειο, πολυ προτου ο παρολιγον εργοδοτης κανει στροφη 360 μοιρων. Ευτυχως τουλαχιστον που 2 βδομαδες πριν πεταξει για Αθηνα, ειχε συμμετασχει σε ενα αλλο προγραμμα. Απο τοτε ομως, ειχε στο μυαλο του, οταν θα πεταγε για Ηρακλειο, να μην εβγαζε εισιτηριο επιστροφης κατευθειαν για Αθηνα. Μετα απο τοση δουλεια, θα μπορουσε να κανει μια αναπαυλα πεντε εξι ημερων σε καποιο αλλο μικρο νησι.
(Εικ.1 Σαντορινη, απο www.archaeologie.uni-web.org)
Στο μυαλο του ειχε διαφορα. Ειχε εναν παλιο γνωριμο, τον Γιωργο, ο οποιος ηταν απο την Ροδο και του ειχε πει να περασει απο το νησι οποτε ηθελε. Οταν εφυγε ο Στεφανος απο το Ηρακλειο (βλ. προηγουμενο κειμενο), ο Τ. επιχειρησε να παρει τηλεφωνο τον Γιωργο. Δεν τον εβρισκε. Ο χρονος περνουσε, ο ξενοδοχος στο Ηρακλειο γκρινιαζε και ο Τ. επρεπε να παρει μια αποφαση. Αφου δεν θα μπορουσε να παει στην Ροδο, θα επελεγε το σχεδιο Β. Θα ταξιδευε με ιπταμενο δελφινι απο το Ηρακλειο σε ενα νησι μαγικο, παραμυθενιο, το οποιο στοιχειωνε την φαντασια του απο τα παιδικα του χρονια: Σαντορινη, η αρχαια Θηρα. Το νησι αυτο μοιαζει με κοσμημα, με πολυτιμο πετραδι απλωμενο πανω στο βαθυ γαλαζι βελουδινο πεπλο του Αιγαιου.
Ο Τ. επιθυμουσε διακαως να επισκεφτει την Θηρα, απο τοτε που, πιτσιρικας, εμαθε την ιστορια με το ηφαιστειο: Κατα την Υστερη Εποχη του Χαλκου, μια εκρηξη του ηφαιστειου προκαλεσε την καταστροφη του οικισμου του Ακρωτηριου, στα νοτια του νησιου. Τοτε λεγανε οτι ακολουθησε σεισμος και παλιρροικα κυματα, που εφτασαν ως τις ακτες της Κρητης. Οι σεισμικες δονησεις επηρρεασαν την Κρητη και κατεστρεψαν τα μινωικα ανακτορα. Μονο η Κνωσος επανιδρυθηκε. Απο την εκρηξη του ηφαιστειου τοτε πηρε η Θηρα την σημερινη της μορφη. Καποιοι πιστεψαν οτι λογω αυτης της καταστροφης θα μπορουσε η Θηρα να ταυτοποιηθει με την Ατλαντιδα του Πλατωνος.
Σημερα παντως ξερουμε οτι η εκρηξη του ηφαιστειου, ισως να επιρρεασε την Κρητη, αλλα δεν κατεστρεψε τον μινωικο πολιτισμο. Σταχτες απο την εκρηξη εχουν βρεθει τοσο σε περιοχες της ανατολικης Μεσογειου, οσο και στην Γροιλανδια. Οσο για την χρονολογηση της, προσφατες μελετες σε δυο κλαρια ελιας που βρεθηκαν πριν λιγα χρονια στο Ακρωτηρι, δειχνουν ως ημερομηνια το 1600 π.Χ. με 10 χρονια πανω κατω αποκλιση. Οι μελετητες της μινωικης κεραμεικης, δινουν χρονολογια 1500-1450 π.Χ. βαση της στυλιστικης της αναλυσης. Αλλες μεθοδοι, οπως η δενδροχρονολογιση και η μετρηση των ιχνων της σταχτης, δινουν αποτελεσματα που κυμαινονται μεταξυ 1640 και 1624 π. Χ. Πολλοι παντως πιστευουν, οτι η χρονολογια 1600 π.Χ. που πηραν απο τα κλαρια της ελιας ειναι η πιο αξιοπιστη.
(Εικ.2 Η αρχαικη Θηρα, απο www.wikipedia.org)
Με αυτες τις σκεψεις να στροβιλιζουν στο μυαλο του, ο Τ. κατευθυνθηκε σε ενα απο τα παμπολλα ταξιδιωτικα γραφεια του Ηρακλειου. Εκλεισε εισιτηριο για ιπταμενο δελφινι και συναμα για παραμονη 5 ημερων σε πανσιον στο Καμαρι, μια περιοχη στα ανατολικα της Θηρας. Κατοπιν, ενημερωσε τον ξενοδοχο για το ποτε θα εφευγε απο την πολη.
Την επομενη μερα το πρωι, βρισκοταν στο λιμανι. Δεν ηταν ο μοναδικος που ταξιδευε προς Θηρα. Εκπλαγηκε λιγο, δεν περιμενε τελη Αυγουστου να γινεται τοσος χαμος. Τελικα, καταφεραν και επιβιβαστηκαν ολοι στο δελφινι. Το ταξιδι σε ενα απο τα αγαπημενα του μερη απο τα παιδικα του χρονια μολις ξεκινουσε!
Ουτε που το καταλαβε ποτε εφτασαν στο νησι. Καθως πλησιαζαν, η φιγουρα των βραχων (βλ. εικ. 1) γινονταν ολο και πιο ξεκαθαρη. Το νησι αυτο φανταζε αποκοσμο, σαν να ειχε βγει απο ταινια φαντασιας, σαν κι αυτες που γυριζε ο Ρευ Χαρρυχαουζεν με τον Σεβαχ! Τωρα ελεγες, θα πεταχτει κανα τερας απο τα βραχια, παρομοιο με Σκυλα, Υδρα και ολα αυτα τα πλασματα απο την μυθολογια! Ευτυχως κατι τετοιο δεν συνεβει. Το δελφινι εδεσε στο λιμανι. Και εκει επικρατουσε πανικος. Ενας σωρο κοσμος απο ταξιδιωτικα γραφεια και ξενοδοχεια ειχε ερθει για να παραλαβει τους τουριστες. Καποιοι αλλοι προσεφεραν διανυκτερευση. Καποιοι αλλοι, προφανως τουριστες, περιμεναν να επιβιβαστουν σε καποιο πλοιο.
Πανω απο το λιμανι υψωνοταν ενας μεγαλος βραχος. Το ζιγκ ζαγκ του στενου δρομου οδηγουσε στο εσωτερικο του νησιου. Ο Τ. πλησιασε τον αντιπροσωπο του ταξιδιωτικου γραφειου. Ο ανθρωπος τον οδηγησε στο αυτοκινητο. Θα τον πηγαινε στο Καμαρι, στην πανσιον που νοικιασε για 5 μερες. Σε μιση ωρα ειχε κιολας φτασει.
Λιγο πιο περα απο την γραφικη πανσιον που θα εμενε, υπηρχε σταση για τα τοπικα λεοφορεια που οδηγουσαν στην Οια, τα Φηρα και αλλους προορισμους του νησιου. Απεναντι υπηρχε ενα δρομακι, το οποιο οδηγουσε στην παραλια. Η αμμουδια ηταν μαυρη. Σαν μαυρη σταχτη. Την πρωτη μερα ειπε να ριξει καμια βουτια. Η θαλασσα στο Καμαρι βαθαινε αποτομα. Ηταν κρυα, αλλα καθαρη και πολυ αναζωογονητικη. Αφου εκανε το μπανιο του, ανακαλυψε, στην περιπλανηση του στο χωριο, ενα παραρτημα του ταξιδιωτικου γραφειου του Ηρακλειου. Ετσι εκλεισε μεταφορα με αυτοκινητο προς και απο την αρχαικη Θηρα (εικ. 2) για την επομενη μερα, καθως και μια τουρ στην Καλδερα, την Θηρασια και την Οια για την μεθεπομενη. Το Ακρωτηρι δυστυχως ηταν κλειστο, λογω του επεισοδιου με το στεγαστρο που συνεβει την προηγουμενη χρονια.
Η αρχαικη Θηρα βρισκεται πανω στο βουνο μεταξυ των οικισμων Καμαρι και Περισα. Ο βραχος υψωνεται σκοτεινος και απειλητικος, ριχνοντας την σκια του πανω στους δυο οικισμους. Ακολουθηθηκε το ιδιο εθιμοτυπικο κατα την διαδρομη, καθως ο δρομος που οδηγει στο βουνο ειναι επισης στενος και παει ζιγκ ζαγκ. Το θεαμα ομως απο εκει αποζημιωνει τον επισκεπτη. Ο Τ. δεν μπορει ακομα να φανταστει, τι ωθησε τους ανθρωπους να χτισουν μια πολη τοσο πολυ ψηλα. Διεσχισε το πλακοστρωτο της αρχαιας Αγορας της Θηρας. Δεξια του, οτι ειχε απομεινει απο μαγαζια, ιερα και οικιες. Αριστερα του, ενα μικρο, αλλα χαριτωμενο θεατρο με θεα το πελαγος. Φτανοντας στην απωτερη ακρη του βουνου, βρεθηκε σε εναν επιπεδο χωρο: Ηταν η παλαιστρα. Και αυτη ειχε θεα προς την θαλασσα. Το μεσημερι επεστρεψε στην πασιον, τσιμπησε κατι και ξεκουραστηκε λιγο. Το απογευματακι δροσιστηκε στη θαλασσα και ετοιμαστηκε για μι μικρη, νυχτερινη βολτα κατα μηκος της παραλιακης. Στη Θηρα ολα σχεδον ειναι πιο μικρα απο οτι σε αλλες περιοχες: Ειδικα οι δρομοι και οι πισινες. Υπηρχαν μερικα ξενοδοχεια, σαν μινι βιλες, με μικρες πισινες. Δεν μπορει βεβαια να πει κανεις το ιδιο και για τις τιμες! Ολα σχεδον ειναι πανακριβα στο νησι!
(Εικ. 3 Φηρα, απο www.archaeologie.uni-web.org)
Την επομενη μερα ξυπνησε νωρις και ετοιμαστηκε. Το γκρουπ που θα πηγαινε στην Καλδερα ειχε συναντηση μπροστα απο τα γραφεια του ταξιδιωτικου γραφειου. Με πουλμαν κατευθυνθηκαν προς το λιμανι και επιβιβαστηκαν σε ενα ιστιοφορο. Ζεστος ανεμος φυσουσε, καθως φταναν στην Καλδερα.
Η Καλδερα... Αυτος κι αν ηταν τοπος εξωπραγματικος... Ατμοι αναδυονταν απο το εδαφος και η ζεστη ηταν σχεδον αφορητη. Και επρεπε να προσεχεις που πατας, γιατι το εδαφος στο σεληνιακο αυτο τοπιο αποτελουνταν απο μαλακο χωμα και χαλικια.
Μετα την Καλδερα, σειρα ειχε η Θηρασια με την μικρη της παραλια. Κατοπιν το ιστιοφορο με τους τουριστες επλευσε κατα μηκος της δυτικης πλευρας της Σαντορινης. ο Τ. θαυμασε τα λευκα σπιτακια, χτισμενα σαν αετοφωλιες πανω στα βραχια του νησιου. Ο τελικος προορισμος του ταξιδιου ηταν η Οια. Εκει υπηρξε πολυ περπατημα, μεχρι να φτασει ο επισκεπτης απο το λιμανι κατω, στην επανω πολη. Μερικοι καβαλησαν γαιδουρακια. Αλλοι ακολουθησαν την...περπατημενη... Ηταν παντως μια ενδιαφερουσα εμπειρια, μετα την σαουνα της Καλδερας, να δοκιμαζεις το σκαρφαλωμα στην Οια. Οταν ο Τ. εφτασε επανω, ηταν μουσκεμα στον ιδρωτα.
Πλησιαζε το ηλιοβασιλεμα. Ο Τ. κατευθυνθηκε στο καστρακι της Οιας. Ηδη πολλοι τουριστες, με μπυρες και αλλα ποτα, ησαν μαζεμενοι. Ο ηλιος εγινε κοκκινος απο πορτοκαλι και μετεδωσε το χρωμα αυτο και στον γαλαζιο οριζοντα. Σιγα σιγα εξαφανιστηκε στο βαθος του πελαγους. Ηταν η στιγμη που οι τουριστες αρχισαν να χειροκροτουν - αγνωστο γιατι...
Την τεταρτη μερα, νωρις το πρωι, ο Τ. περιμενε στη σταση του τοπικου λεοφορειου. Ειχε προγραμματησει να επισκεφθει τα Φηρα, την πρωτευουσα του νησιου (εικ. 3). Φτανοντας στα Φηρα, κατευθυνθηκε στο νεοσυστατο και μοντερνο μουσειο με τα ευρηματα απο τις ανασκαες του Ακρωτηριου. Αρκετα κατατοπιστικο, ενημερωτικο και με...κλιματισμο! Ακολουθως, αναζητησε το παλιο αρχαιολογικο μουσειο. Αυτο περιειχε κυριως ευρηματα απο τις υστεροτερες περιοδους της θηραικης ιστοριας. Απο την εποχη του αρχαικου οικισμου που ειχε ηδη επισκεφτει. Απο την εποχη, που οι ριψοκινδυνοι θηραιοι ταξιδεψαν στην Λιβυη και ιδρυσαν την Κυρηνη. Αυτα που ειδε, τον βοηθησαν στην ανασυνθεση της τοπογραφιας του αρχαικου οικισμου και της εξελιξης της τοπικης θηραικης τεχνης στους τομεις της κεραμεικης και της γλυπτικης. Πραγματι μπορουν να εντοπιστουν διαφορες μεταξυ της κοροπλαστικης της Θηρας, των υπολοιπων Κυκλαδων, αλλα και της Αττικης. Το ιδιο μπορει να ισχυριστει κανεις και για την αγγειογραφια.
Αφου ο Τ. ειδε αυτα που ειχε σχεδιασει, εκμεταλλευτηκε τον χρονο που διεθετε για να κανει μια βολτιτσα στα Φηρα. Περπατησε κατα μηκος του βραχου που ορθωνοταν απο την θαλασσα. Απο πανω εβλεπε την Καλδερα και την Θηρασια. Και ενα σωρο ιστιοφορα, κρουαζιεροπλοια, δελφινια. Την επομενη ημερα θα εγκατελειπε και αυτος το νησι. Κατω απο τον βραχο ησαν χτισμενα κλιμακωτα τα γνωστα μινι ξενοδοχεια με τις πισινες. Στην ακρη του δρομου ηταν ενα κτηριο απο γκριζα πετρα: "Κεντρο Π. Νομικος". Υπηρχε σε αυτο μια εκθεση για τις αναπαραστασεις των τοιχογραφιων του Ακρωτηριου. Το μεσημερι βρισκοταν και παλι στο Καμαρι. Το απογευμα της ιδιας μερας εκανε το τελευταιο μπανιο στην δροσερη θαλασσα του νησιου.
Την τελευταια μερα ετοιμασε τα πραγματα του. Ενα αυτοκινητο απο το ταξιδιωτικο γραφειο θα τον πηγαινε στο λιμανι. Απο εκει, θα εφευγε με ιπταμενο δελφινι για Πειραια. Πριν πιασει το δελφινι στο λιμανι του Πειραια, ειχε ηδη κανονισει συναντηση με δυο φιλαρακια του Πειραιωτες, τον Νικο και τον Βασιλη, για να τους διηγηθει τις περιπετειες του.
Οι τρεις φιλοι συναντηθηκαν στο Πασαλιμανι. Καθησαν σε μια καφετερια και τα ειπαν. Ο Τ. ηταν σε γενικες γραμμες ευχαριστημενος απο το ταξιδι του σε Κρητη και Θηρα. Μολονοτι ηταν μονος του, μολονοτι ηπιε πικρο ποτηρι απο τον τυπο που του την εφερε με την δουλεια, αισθανοταν γεματος. Ειχε κανει αυτα που ηθελε. Ειχε ζησει ενα παιδικο του ονειρο: Να βρεθει πανω στο ομορφο και μαγευτικο νησι της Σαντορινης!



Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen